Karantinadan önce Karantinadan sonra
Yazan: GİZEM AKSULAR / Ömür Boyu Eğitim Koçu (PCC)-Türkçe EğitmeniYayınlanma Tarihi: 14.05.2020
En başlarda uzaktan izler; haberlerde veya sosyal medyada karşımıza çıkarsa da sadece birkaç dakikalığına üzülüp endişe duyarken bir anda hayatımızı gasp eden, daha ülkemize gelmiş olmasının şokunu atlatamadan vefat sayılarının hızla artışıyla korku, endişe, kaygı dalgalarının bir anda etrafımızı sardığı evrensel bir salgın felaketinin tam ortasındayız.
Önce açlık endişesine düştük, marketleri yağmaladık, sonra yavaş yavaş evlere çekildik. Kısa sürer sandık, tatil gibi değerlendirdik, parklara, bahçelere, sahillere, pikniklere koştuk. Baktık iş ciddiye biniyor, daha az evden çıkmaya başladık. Yaşlımız, gencimiz resmi olarak çıkamaz oldu hatta. İşlerimizden, iş hayallerimizden, hobilerimizden, heyecanla planladığımız seyahatlerimizden olduk. Zaten sürekli maddi gelecek endişesi yaşayan annelerimiz, babalarımız, eşlerimiz daha da endişeli, stresli, neşesiz, kara kara düşünür oldu.
Evet, beklemiyorduk.
Evet, bize gelmez, bizi etkilemez sanıyorduk.
Ama geldi ve bizi, alışkanlıklarımızı, bildiklerimizi, yaşam biçimlerimizi alt üst etti.
Geçmişimize şöyle bir baktığımızda nasıl geçtiğinin farkına bile varamadığımız ama bu süreçle hepimize ay değil de yıl gibi gelen iki ayın ardından dış görünüşümüzün bir parçası olacağı kesinleşen maskelerimizle evlerimizden çıkmaya, işlerimize dönmeye, kısacası devlet erkanının da tanımladığı gibi “normalleşmeye” adım attık.
Peki; görmeyi, anlamayı reddedenlerimizin, dünya gezegeni üzerinde yaşayan en üstün varlık yani insan oluşunun farkında olmadan yaşamını idame ettirenlerimizin bile yüzüne tokat gibi çarpan aslında hep bizimle olan bilge öğretiler ne oldu?
Evet, bize gelmez, bizi etkilemez sanıyorduk.
Ama geldi ve bizi, alışkanlıklarımızı, bildiklerimizi, yaşam biçimlerimizi alt üst etti.
Geçmişimize şöyle bir baktığımızda nasıl geçtiğinin farkına bile varamadığımız ama bu süreçle hepimize ay değil de yıl gibi gelen iki ayın ardından dış görünüşümüzün bir parçası olacağı kesinleşen maskelerimizle evlerimizden çıkmaya, işlerimize dönmeye, kısacası devlet erkanının da tanımladığı gibi “normalleşmeye” adım attık.
Peki; görmeyi, anlamayı reddedenlerimizin, dünya gezegeni üzerinde yaşayan en üstün varlık yani insan oluşunun farkında olmadan yaşamını idame ettirenlerimizin bile yüzüne tokat gibi çarpan aslında hep bizimle olan bilge öğretiler ne oldu?
1- Ölüm daima gözünün önünde olsun, o zaman asla adi endişelere düşmezsin ve hiçbir şeyi fazla hırsla arzu etmezsin. (Epictetos)
2- Kendini tanı. (Socrates)
3- Bil ki mutluluk ve lezzet içtedir, dışta değil. Mutluluğu köşk ve kulelere sahip olmakta arayanlar aptaldır. (Mevlana)
4- Kendinizi, kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacak şekilde yetiştirin. (Tarkovski)
5- Denetimin özü, var olan her şeyle birlikte akıp onlara uyum sağlamaktan geçer. (Lao-Tzu)
6- Mutlu bir hayat, kendi doğasıyla uyum içinde olan bir hayattır. (Seneca)
İnsanın; yüzyıllardır süregelen bu öğretileri keşfetmesi, anlaması gizli hazinesi olan özüne ulaşması için çoğu zaman yıkıcı darbeler alması üzücü fakat zihinsel ve ruhsal evrilişimizin de bir parçası olsa gerek.