Hepimiz içimizde yapmayı yürekten istediğimiz ancak yapamayacağımıza inandırıldığımız bazı istekler barındırıyoruzdur. Bu istekler; kariyer, aşk, hobi, kilo vermek veya bambaşka bir konu ile ilgili olabilir. Ancak zaman zaman belirli standartlara uymadığı düşüncesiyle, bu fikirlerden vazgeçiyoruz. Hayata bir kez geldiğimizi unutarak "meli, malı" lar ile yaşama gözlerimizi yumuyoruz.
Rutin koşturmadan bir süreliğine uzaklaşarak, ben ne ile mutlu olurum diye düşündünüz mü hiç?
Belki şarkı söylemekten, belki tenis oynamaktan ya da tamamen farklı bir işe sahip olmaktan ve farklı ülke/ şehirde yaşamaktan mutlu olacağız. İsteğimizi çevremiz ile paylaşınca; kendi mutsuzluklarını bize yansıtmaya çalışarak bizi bu isteklerden nasıl uzaklaştırdıklarını fark ettiniz mi?
"Sesin çok kötü nasıl şarkı söyleyeceksin?"
"Sen çok hantalsın nasıl tenis oynayacaksın?"
"Bu iş garanti, her ay maaşın yatıyor. Yeni risk almaya değmez."
"İş bulmadan burada ki düzeni bırakıp nasıl bambaşka bir hayata atılırsın?"
Ve daha nice cümle beynimizin bir bölümünde bize sürekli eleştiride bulunuyor. Bu cümlelerin hepsi öğrenilmiş cümleler. Nasıl ki insan hayatı belli şekilde evrim geçirerek çok farklı şartlarda yaşamaya uyumlandıysa; farklı bir koşula da ayak uyduracaktır.